Nazywam się Karolina Górczyk, ale chyba dziś już wam o tym mówiłam. Mam 21 lat, a raczej bardzo się staram - przyzwyczaiłam się do tego, że bez dowodu mogę co najwyżej nabyć otwieracz i zapałki. Mieszkam w mieście, gdzie Religa wybudował wielki szpital, co w dzieciństwie bardzo mi imponowało. Od czasów przedszkola chciałam zostać znanym kardiochirurgiem jak nasz lokalny bohater. Skończyłam jednak nieco inaczej. Ba, moje plany na życie nie mają nawet nic wspólnego z naukami ścisłymi, a co dopiero z medycyną. Naukowcy dumnie nazywają moje pasje naukami społecznymi.

PS Wiedzcie, że 3/4 życia i tak spędzam w Katowicach. Oduczyłam się użytkowania Zabrza do tego stopnia, że chodzę do 3 pubów na krzyż lub nigdzie. Więc jeśli będę mówić o mieście, na 90% będą to Katowice, a nie rodzinna dziura.

• Jestem niepoprawną miłośniczką kurczaków z KFC i masła orzechowego. Dla kontrastu jednak nie jem ryb. Żadnych. Nigdy.
• Zawsze ubieram się na czarno, bo tak mi się zwyczajnie podoba. Trudno spotkać mnie w innym kolorze, nie żartuję. 
• Fanatycznie dbam o włosy. Cały dom zawalony odżywkami, maskami, olejkami i buk wie czym jeszcze. Mam kilogramy kosmetyków i ciągle kupuję kolejne.
• Spotykam się z informatykiem i nadal nie rozróżniam języków programowania od kompilatorów. Ba, do końca nie wiem nawet co znaczą te słowa. Kiedyś spłonę w piekle.
• Ostatni raz miałam na sobie spodnie... o matko, sama nie wiem kiedy. Podobnie nie mam pojęcia kiedy ostatnio opuściłam dom bez kresek na powiekach.
• Nigdy nie mam gotówki. I nie mówię tu o biedzie, bo mam po prostu kartę z pięknym wzorem. Wygląda tak obłędnie, że ściska mnie żal gdy muszę zapłacić w inny sposób. Czasem wyjmuję ją z portfela i tak sobie oglądam.